W bardzo nieodległym od siebie czasie udało mi się przeżyć przygodę oglądania trzech filmów wyprodukowanych w Czechach , małym kraju centralnej Europy. Są to „ Piękność w opałach”, „Obsługiwałem angielskiego króla” i „Butelki zwrotne”

Filmy opowiadające różne historie w błyszczący sposób. Obrazy te jakkolwiek różne to łączy je wspólna płaszczyzna, autoironia, dystans do otaczającej rzeczywistości. Nie ma w nich pompatyczności, wyniosłości, kłamstwa obrazu. Jest za to spolegliwy scenariusz gdzie słowa „tańczą” ze sobą. Autorzy tych filmów: Hrebejek, Menzel i Sverak, pokusili się o sportretowanie rzeczywistości czeskiego społeczeństwa w tzw. Transformacji. Trzeba przyznać, iż fotografia dnia codziennego w Czechach wypada nazbyt okazale. Jest tutaj dobry humor i lekcja jaką winni odrobić obywatele w procesie przeobrażeń. Filmy bardzo pozytywnie nastrajają widza uzdrawiając jego duszę podają właściwy pokarm co by mogła się rozrastać wielokierunkowo. Nie znajduje w tych filmach przerostu intelektu, pompowania widza beznadzieją i panoszącego się zła tego świata. Zabawne scenki w sklepie przy skupie butelek Sveraka, czy też pouczające dialogowanie przy stole dziadka w „Piekności w opałach” są majstersztykiem w wykonaniu autorów. I wreszcie obnażanie małostkowości owczgo pędu do bogactwa, czyli cech niejako wkomponowanych w naturę ludzka są tutaj także pokazane w sposób ironiczny - do zawalczenia, przeplatane lawą dobrego humoru. Widać, że w Czechach wyrosła trawa na żyznej glebie, która jak nie pojawi się gradobicie ma szanse długo błyszczeć zdrowym i jaskrawym odblaskiem zieleni.

Zastanawiające jest dlaczegoż to u nas żyzność gleby jest wzruszana ingerencją Wielkiej Narodowej Literatury, w której zagubiony człowiek jakoś nie może się odnaleźć. Siła oglądanych filmów tkwi w wyzwalaniu u widzów pozytywnych emocji. Wychodząc z kina - dusza rośnie i chciałoby się powiedzieć „ Patrzajta ludziska syćko nase”.

Zbyszek