Po raz kolejny wybrałem się na festiwal filmowy „Era - nowe horyzonty” . Wyjazdowi towarzyszyło pewne napięcie umiejscowione w pytaniu: jakie musza być spełnione przesłanki, aby można było odpowiedzieć twierdząco na nie? Będąc w pełni analizy zagadnienia przypomniałem sobie piękne słowa jednego z największych myślicieli XX wieku H.G. Gadamera, który pisał, że „w radosnej i strasznej grozie dzieło sztuki oznajmia. To jesteś Ty- ale musi mówić także. Należy zmienić swoje życie”. Zainfekowany tą myślą postanowiłem wejść do sal kinowych Wrocławia. Festiwal to wielkie przedsięwzięcie, przegląd ponad 460 filmów, spotkania z twórcami ( było ich ponoć 180 ), przeglądy kina brazylijskiego i nowozelandzkiego, retrospektywy reżyserskie, koncerty, wystawy, pokazy plenerowe, warsztaty filmowe, słowem prawdziwa uczta kina Poziom przedstawianych produkcji jest mocno zróżnicowany. Znajdujemy ty bowiem filmy dobre i wybitne , są jednak i pokazy puste poznawczo, miałkie bez wyrazu. Czuje się jednak że organizatorzy nie chca ulegać modzie i zdecydowanie stawiają na indywidualność. Przy oglądaniu większości filmów przewija się teza, iż w bytowaniu nie idzie o przypadkowy ruch cząsteczek materii, ale o wędrowanie w którym o coś chodzi. Wszechobecnej tandety mocno zakotwiczonej w multipleksach tutaj nie ma. Widzę że atmosfera festiwalu i repertuar wyzwala przesłanki do tzw. „ meblowania głów”, a wychodzący z kina w wiekszości młodzi ludzie ostro dyskutuja i polemizują z tematyką obejrzanych filmów. I ten stan rzeczy mi bardzo odpowiada, bowiem nie gdzie indziej ale w myśleniu można zobaczyć „ swoją własną granicę”. Zachęcam do zaglądania na ten festiwal, a na postawione pytanie nie odpowiem wprost. W końcu każdy ma swoje przestrzenie myślowe i horyzonty.

Zbyszek