Za wybranego uznawało się kandydata, który uzyskał najwięcej głosów.
W gminach powyżej 40 tys. mieszkańców, a więc i w Legnicy, ustawa wprowadziła system proporcjonalny w wariancie Saint-Laque, zwiększający szanse wyborcze dla małych i średnich partii. Radni byli wybierani w okręgach wielomandatowych, a głosowanie odbywało się na listę ze wskazaniem nazwiska kandydata z danej listy. Mandaty przypadały listom kandydatów, a z listy wchodziły te osoby, które uzyskały największą liczbę głosów.
Legnica została podzielona na osiem okręgów wyborczych, w których mieszkańcy wybierali 45 radnych. Do Rady Miejskiej startowało 145 kandydatów, zgłoszonych przez 22 komitety wyborcze. Były to: Komitet Obywatelski ”Solidarność”, Porozumienie Ludowo – Demokratyczne (PSL i SD), KPN, Komitet Inicjatyw Obywatelskich, Wyborcy Okręgu, Mieszkańcy, Niezależni, SD, Związek Nauczycielstwa Polskiego i Pracownicy Oświaty, Grupa Członkowska Osiedla Piekary. Pozostałe komitety nie miały nazw.
Uprawnionych do głosowania było 74.379 osób, głosowało 27.438 osób. Frekwencja wyborcza wynosiła 36,8 proc.
Rada Miejska Legnicy wybrana została 27.05.1990 r. w 45 osobowym składzie wg uzyskanych mandatów: 39 mandatów Komitet Obywatelski „Solidarność”: Andrzej Bednarz, Jerzy Bednarz, Marek Błaszczyk, Mieczysław Borkowski, Grażyna Chrobak, Roman Cywiński, Andrzej Drohomirecki, Zenon Dytkowski, Jerzy Figurski, Zdzisław Garbacz, Franciszek Grzywacz, Leokadia Hreczana, Edward Jaroszewicz, Ryszard Jaśkowski, Anna Jaworowska-Przegendza, Sławomir Kaczanowski, Ryszard Kępa, Stanisław Kot, Katarzyna Kowalska, Czesław Kozak, Sławomir Kozioł (zrezygnował z pełnienia mandatu 13.09.1990 r.), Marek Kozłowski, Franciszek Kwaśniak, Władysław Jan Kwitowski, Tadeusz Majgier, Zdzisław Narbuntowicz, Wojciech Obremski, Korneliusz Okoń, Tadeusz Olaczek, Andrzej Parajski, Irena Pyzińska, Józef Rudko, Wiesław Sagan, Lucjan Sobolewski do 18.11.1991 r.- zrezygnował z mandatu, po nim mandat objął od 16.12.1991 r. Waldemar Mężyński, Stanisław Strusowski, Jerzy Szlage, Zdzisław Szneler, Tadeusz Sznerch, Jerzy Święcicki.
2 mandaty uzyskało Porozumienie Ludowo-Demokratyczne: Irena Pater i Ryszard Rostkowski, 1 mandat - Grupa Członkowska Osiedla „Piekary” - Tadeusz Krzakowski, 1 mandat lista „Mieszkańcy” - Zbigniew Czechowski, pojedyncze mandaty bez nazwy uzyskali: Eugeniusz Demski i Maciej Juniszewski.
Pierwsza inauguracyjna sesja Rady odbyła się 6 czerwca 1990 r., na której 44 radnych złożyło ślubowanie, uzyskując prawo sprawowania mandatu. Jeden radny odmówił złożenia ślubowania i Rada do końca kadencji obradowała i podejmowała decyzje w niepełnym 44-osobowym składzie.
Sytuacja ta nie miała wpływu na prawomocność podejmowanych uchwał. Na pierwszej sesji Rada ze swojego grona wybrała przewodniczącego - Marka Kozłowskiego i trzech wiceprzewodniczących: Mieczysława Borkowskiego, Ryszarda Kępę i Stanisława Kota, którego, w związku z wyborem na wiceprezydenta, zastąpił od 28.02.1994 r. Sławomir Kaczanowski.
Na następnej sesji 15 czerwca Rada wybrała Prezydenta Miasta Legnicy Tadeusza Pokrywkę, który swoją funkcję pełnił do 4 lipca 1991 r. (został odwołany w związku z nieudzieleniem mu absolutorium przez Radę) oraz zastępców prezydenta miasta - Józefa Jarosza i Marka Lewańskiego, którzy funkcje zastępców pełnili do 17.01.1991 r. Rada wybrała również członków Zarządu Miasta: Andrzeja Bednarza (który funkcję tę pełnił do 22.11.1990 r.), Edwarda Jaroszewicza i Ryszarda Jaśkowskiego. Na początku 1991 r. Rada wybrała na funkcje wiceprezydentów, Edwarda Jaroszewicza i Eugeniusza Koszkę, a na członka Zarządu Miasta - Tadeusza Krzakowskiego. Po odwołaniu Tadeusza Pokrywki z funkcji prezydenta, Rada rozpisała konkurs na stanowisko prezydenta miasta i uzupełniła skład Zarządu Miasta o Czesława Kozaka. 30 września 1991 r. Rada wybrała Edwarda Jaroszewicza na prezydenta miasta, a w październiku 1991 r. powołała na wiceprezydentów:
Ryszarda Jaśkowskiego i Zbigniewa Kierasa oraz uzupełniła skład Zarządu Miasta o Tadeusza Olaczka. W 1993 r. Rada podjęła uchwałę o nawiązaniu stosunku pracy z członkami Zarządu - Tadeuszem Olaczkiem i Czesławem Kozakiem. 15 listopada 1993 r. Rada odwołała Zbigniewa Kierasa z funkcji wiceprezydenta i w jego miejsce w 1994 r. powołała Stanisława Kota. Zarząd Miasta w składzie: Edward Jaroszewicz - prezydent, wiceprezydenci: Ryszard Jaśkowski, Eugeniusz Koszka, Stanisław Kot, dwóch etatowych członków Zarządu Miasta: Tadeusz Olaczek i Czesław Kozak oraz społeczny członek Zarządu Miasta, Tadeusz Krzakowski, który pracował do 19 września 1994 r.
- Wtedy brakowało wzorców i doświadczeń. Wszystko tworzyliśmy od nowa –wspominał prezydent Edward Jaroszewicz. - A zadanie było wielkie: zagospodarować tysiące pojarowskich obiektów, scalić dwie Legnice w jeden spójny organizm. To udało się również dzięki kolegom z kolejnych kadencji.
– Przeszliśmy bardzo długą drogę. Kilka dat to nasze kroki milowe. Trudne, ale i owocne. W 1993 roku miasto odzyskało suwerenność. Wraz z wyjazdem armii rosyjskiej staliśmy się gospodarzami miasta. Rok 1999 to utrata statusu miasta wojewódzkiego. Długo musieliśmy pracować, by odbudować pozycję Legnicy i zapewnić jej dalszy rozwój. Rok 2004 to nowe szanse na modernizację i rozwój po wejściu do Unii Europejskiej, które wykorzystaliśmy maksymalnie. Dzisiaj jesteśmy ośrodkiem gospodarczym, społecznym, kulturalnym i edukacyjnym, liczącym się w skali regionu i kraju. Pracujemy solidnie, rzetelnie i odpowiedzialnie. Wiemy, skąd przyszliśmy i dokąd zmierzamy – mówi prezydent Tadeusz Krzakowski.
(Tekst historyczny na podstawie archiwalnych dokumentów, opracowany przez dyrektor Biura Rady Wiesławę Kowalczyk w 2008 r.)
