- W ostatnią niedzielę uczestniczył pan w święcie policji w Polkowicach, a już nazajutrz życzenia i gratulacje przekazywał pan legnickim policjantom. Jak pan ocenia pracę tych dwóch jednostek?
- Bardzo pozytywnie. Obie komendy, zarówno legnicka, jak i ta w Polkowicach mają wspólne cechy – są dobrze zarządzane przez profesjonalną i doświadczoną kadrę oficerską. Widać, że pracujący tam policjanci są dobrze zmotywowani do wypełniania powierzonych im obowiązków i służenia na rzecz bezpieczeństwa lokalnej społeczności. Cieszy mnie, że obie komendy potrafią skutecznie i znakomicie współpracować z samorządami. To są podstawowe fundamenty pracy policji na rzecz obywateli. Jeszcze kilka lat temu Legnica była jednym z bardziej niebezpiecznych miast na Dolnym Śląsku, dzisiaj - dzięki wytrwałej, ciężkiej, trudnej i żmudnej pracy legnickich policjantów, wrażenie zagrożonego bezpieczeństwem miasta mija.
- Legnicka policja to nie tylko komenda przy ul. Asnyka ale również Samodzielny Pododdział Prewencji Policji przy Jaworzyńskiej działający w strukturach komendy wojewódzkiej. Pan ma jakby większy wpływ i obraz tego, co tam się dzieje. Czy jest pan zadowolony z pracy tego garnizonu?
- Podobna struktura policji funkcjonuje we Wrocławiu. Chcę wyraźnie podkreślić, ze oba pododdziały prewencji, zarówno wrocławski, jak i legnicki, uchodzą za jedne z lepszych w Polsce. Są bardzo skuteczne w swym działaniu po drugie – mają znakomite osiągnięcia na polu współpracy ze społeczeństwem, która polega na pokazywaniu i przekonywaniu, że policji nie jest tylko od stosowania represji za wszelką cenę.
- Od kilku lat policja w całym kraju boryka się z niedoborem kadry. Ilu dziś policjantów brakuje na Dolnym Śląsku?
- Pod koniec czerwca tego roku w całym województwie brakowało 560 funkcjonariuszy. To stanowi około 7. procent naszego całego stanu osobowego. Przyznaje, ze braki kadrowe w policji to duży problem, którego próbujemy ograniczyć. Podejmujemy różnego rodzaju działania, by zachęcić kandydatów do służby w policji. Kandydatów jest dosyć sporo, ale kryteria, które muszą spełniać, dla wielu z nich okazują się zbyt wymagające i wielu z nich nie przechodzi procedury kwalifikacyjnej.
- Czyli problem z wakatami w policji należy upatrywać między innymi w zbyt wysoko ustawionej poprzeczce?
- Myślę, że tak. Bo każdy z obywateli oczekuje, że policjant ma wykazać się sprawnością fizyczną, przygotowaniem merytorycznym, ma być wykształcony. Badania psychologiczne podczas przyjęć do policji, już na wstępie pokazują nam, czy dany kandydat jest odporny na stres, czy potrafi działać zespołowo, jak radzi sobie w sytuacjach zagrożenia.
- Z drugiej jednak strony młodych ludzi do pracy w policji zniechęcają zarobki. Bo przecież policjant to wciąż niedoceniana profesja z finansowego punktu widzenia.
- W tej chwili sytuacja pod tym względem jest trochę lepsza. Być może z punktu widzenia oczekiwań młodych ludzi, którzy chcą wstąpić do policji, nie jest może ona satysfakcjonująca. Bo dzisiaj policjant po przeszkoleniu podstawowym może liczyć na pensję rzędu 2100-2200 brutto. A przypomnę, że jeszcze pół roku temu była to kwota około 1500 zł. Podwyżka jest więc znacząca. Wiele młodych osób rozpoczynających pracę bierze pod uwagę nie tylko to, ile będzie zarabiał, ale również to, czy praca jest stabilna, czy daje poczucie satysfakcji i spełnienia.
- Jak uczciwi i nieuczciwi bywają politycy, lekarze czy wysocy państwowi urzędnicy, tak policjanci są dobrzy i źli. Kilka miesięcy temu opinię publiczną wstrząsnęła tzw. „afera chojnowska”. Spektakularne zatrzymania dwóch komendantów komisariatu w Chojnowie poruszyło nie tylko legnickie społeczeństwo, ale również i samych legnickich policjantów. Ale echa tych aresztowań na dobre jeszcze nie ucichły, a znów legnicka komenda była na cenzurowanym. Kolejne zatrzymania dwóch oficerów podejrzewanych o korupcję. Jak pan wtedy zareagował?
- Ubolewam nad tym, ze doszło do takich przypadków. Dla takich sytuacji nie ma żadnego racjonalnego wytłumaczenia. W każdym zawodzie, także w policji, zdarzają się czarne owce. Osoba, która wstępuje do policji składa ślubowanie, że będzie przestrzegała i broniła prawa. Ci, którzy stoją na straży prawa i je łamią, muszą liczyć się ze wszelkimi konsekwencjami odpowiedzialności karnej i służbowej z wydaleniem ze służby włącznie. Nie mogą tacy ludzie pracować w policji, dla takich oficerów nie ma miejsca w naszych szeregach, bo nie są godni nosić munduru.
- Co - pana zdaniem - zatem skłania policjanta do przejścia na drogę zła. Czym kieruje się człowiek, który przez lata postrzegany jest jako dobry i szanowany gliniarz, człowiek godny zaufania społecznego i nagle okazuje się, ze miał drugą twarz – twarz przestępcy.
- Oczywiście każdy przypadek jest inny. Trudno tutaj generalizować, bo są to bardzo indywidualne kwestie. Jeśli ktoś traktuje pracę w policji, jako możliwość dorobienia sobie „na boku”, jeśli ktoś wykorzystuje swoją pozycję w policji do osiągania prywatnych celów, to nie zrozumiał swojej roli w służbie i misji, jaką ma do wykonania na rzecz społeczeństwa. Takie przewartościowanie ideałów zawodowych jest bardzo niebezpieczne dla bezpieczeństwa mieszkańców, nie mówiąc już o nadwerężeniu wizerunku policji. Łamanie prawa przez policjantów być może wynika z ludzkiej niefrasobliwości i braku asertywności. Ale powtarzam, każdy przypadek jest inny.
- Dziękuję za rozmowę.
