Naukowcy i historycy uczestniczący w konferencji zajmują się m.in. stanem badań nad Akademią, źródłami ikonograficznymi, znaczeniem instytucji dla szkolnictwa średniego na ziemiach śląskich, dorobkiem naukowym jej wykładowców oraz walorami architektonicznymi obiektu i jego historią najnowszą. Obchody jubileuszu rozpoczęły się 18 kwietnia br. odsłonięciem w sieni Akademii pamiątkowej tablicy i wystawą rysunku satyrycznego „Wiwat Akademia”. W maju wystawiono wielkie widowisko sceniczne Carla Orffa „Carmina Burana”. W sierpniu Akademia Rycerska stała się tematem twórczości autorów filmów animowanych (w ramach Letniej Akademii Filmowej i Warsztatów Filmu Animowanego). 6 września była miejscem wręczenia prestiżowych Nagród Kulturalnych Śląska w ramach wspólnej niemiecko-polskiej inicjatywy współpracy. Z okazji jubileuszu Biuro Prezydenta Legnicy przygotowało unikatową edycję wykonanej z brązu statuetki. Jej rzeźbiarsko-medalierską formę zaprojektował wrocławski artysta Mateusz Dworski.
Legnica od wielu stuleci należy do centrów kulturalnych wielonarodowego Śląska. Dowodów tego i przykładów – pisanych, plastycznych, muzycznych czy architektonicznych – jest wiele. W tradycji kulturotwórczych dokonań Legnicy szczególną rolę odgrywały instytucje edukacyjne. Wystarczy tu wymienić drugi na ziemiach polskich (po Uniwersytecie Jagiellońskim) uniwersytet założony w 1526 roku przez księcia Fryderyka II. Choć żywot jego był krótkotrwały, bo zaledwie trzyletni, historyczny fakt pozostaje faktem. Naukowe i kulturotwórcze ambicje oraz aspiracje miasta i jego elit w roku 1708 wypełniło powołanie do życia uczelni zupełnie innego typu - Akademii Rycerskiej.
Akademie rycerskie były elitarnymi szkołami, w których młodzież szlachecką przygotowywano do pełnienia funkcji dowódczych w wojsku bądź do kariery w służbie dworskiej. Rozwijały się w Europie w XVII i XVIII w. pod patronatem władców. Program i sposób kształcenia w akademiach odróżniał je od innych typów ówczesnych szkół i nadawał im status uczelni wyższych. Akademie cieszyły się wysokim prestiżem. Studenci nabierali w nich ogłady, dworskiego obycia i umiejętności pięknego wysławiania się oraz ćwiczyli jazdę konną, poznawali zasady strategii i sztukę fortyfikacji. Słuchali m.in. wykładów z matematyki, filozofii, prawa, geografii, architektury, uczyli się języków europejskich. Przez legnicką uczelnię przewinęło się wielu uczniów wywodzących się z polskiej szlachty. Kształcili się tu m.in. potomkowie tak znanych polskich rodów, jak np.: Radziwiłłowie, Lubomirscy, Zamoyscy, Szembekowie czy Ossolińscy.
O znaczeniu Akademii Rycerskiej (poza tym, iż jest to gmach stanowiący perłę architektury barokowej) dla kultury śląskiej stanowiło i stanowi przede wszystkim to, co się tu działo i dzieje w sferze kultury, edukacji, wychowania. Dawniej podstawową funkcję wypełniały edukacja, kształcenie i wychowanie. Współcześnie, po roku 1978, kiedy to ówczesne województwo legnickie odzyskało obiekt z rąk wojskowych władz Związku Radzieckiego, Akademia stała się przybytkiem kultury. Jej gospodarzem jest Legnickie Centrum Kultury. Mają tu także siedziby - Muzeum Miedzi, Urząd Stanu Cywilnego i Zespół Szkół Muzycznych.
Od 30 lat, ogromnymi nakładami i wysiłkiem Gminy, Akademia jest remontowana i modernizowana. Znaczne przyspieszenie prac nastąpiło w ostatnich latach, kiedy Prezydent Legnicy uznał to zadanie za jeden z priorytetów inwestycyjnych miasta. Co roku oddaje się do użytku kolejne części – piętra i skrzydła obiektu, włączając je do miejskiej infrastruktury kulturalnej.
