Andrzej Pilipiuk urodzony w 1974, z wykształcenia archeolog, z zamiłowania pisarz, publicysta, niezależny historyk i poszukiwacz meteorytów. Pisarzem postanowił zostać w trzynastej wiośnie życia. Przez kolejne dziewięć lat ciężką pracą samokształceniową zdobywał umiejętności niezbędne w tym fachu. Jak go podsumował jeden z czytelników - „najwybitniejszy piewca wsi polskiej od czasów Reymonta”.
Debiutował w 1996 roku na łamach „Fenixa” opowiadaniem „Hiena” - otwierającym cykl opowieści o losach i przygodach Jakuba Wędrowycza, plugawego degenerata, bimbrownika i egzorcysty. W ciągu ostatnich pięciu lat powstało przeszło 60 utworów powiązanych postacią tego bohatera, które przyniosły autorowi sławę oraz uznanie czytelników w Polsce i Czechach. Zostały one zebrane w czterech zbiorach: „Kroniki Jakuba Wędrowycza”, „Czarownik Iwanow”, „Weźmisz czarno kure...”, „Zagadka Kuby Rozpruwacza”.
W 2003 roku ukazała się powieść o alchemiku Sędziwoju, kuzynkach Kruszewskich i księżniczce Monice, zatytułowana „Kuzynki”. Rok później czytelnicy mogli ponownie spotkać się z czwórką niezwykłych bohaterów w „Księżniczce”.
Siedmiokrotnie nominowany do Nagrody Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla: za powieść „Kuzynki” (2003) oraz za opowiadania: „Ostatnia posługa” (1997), „Hochsztapler” (1998), „Kuzynki” (nagrodzone, 2002), „Jakub Wędrowycz i siedmiu krasnoludków” (2003), „Księżniczka” (2003), „Mars 1899r.” (2003).
