Grupa 9 uczniów Szkoły Plastycznej im. Antoniego Kenara w Zakopanem wraz z opiekunem przyjechała do Legnicy 5 października. Plenerowe warsztaty odbywające się w naszym mieście, młodzi artyści spędzili na tworzeniu drewnianych figur. Jak twierdzi nauczyciel z Zakopanego, Janusz Jędrzejowski, w jego rodzinnych stronach sztuką tą zajmuje się większość ludzi.
- Na Podhalu rzeźbienie to tradycja. Górale albo przepowiadają pogodę, albo właśnie rzeźbią – mówi z uśmiechem opiekun grupy zakopiańskich artystów. - Głównym powodem naszej wizyty była wichura, która przeszła nad Legnicą. Aby przedłużyć żywot tutejszego drewna zdecydowaliśmy się wykonać z niego rzeźby. Tematem prac są zwierzęta, park jest w końcu nierozłącznie związany z przyrodą. Chcemy niejako przywołać jego dawny stan, zakląć rzeczywistość i ściągnąć zwierzęta z powrotem – wyjaśnia Janusz Jędrzejowski.
Wśród prac wykonanych przez młodych zakopiańskich rzeźbiarzy w lipowym drewnie nie brakuje przedstawicieli polskiej fauny. - Lis, którego wyrzeźbiłam najbardziej kojarzy mi się z polskimi parkami i lasami. Urzeczywistnienie mojej wizji zajęło tydzień – mówi jedna z uczestniczek legnickiego pleneru.
Przy wyborze zwierząt, które młodzi artyści chcieli uwiecznić często najważniejsza była możliwość podkreślenia jego symboliki. Uczennica 2 klasy zakopiańskiej szkoły, Anita Słodyczka, wyrzeźbiła wyjącego do księżyca wilka. - Moim zdaniem taka rzeźba najlepiej oddaje żal, który pozostał po kataklizmie. Zachowanie wilka można interpretować na kilka sposobów. Wyjące zwierze nawołuje, ostrzega pobratymców przed zagrożeniem. Bezpośrednio po tragedii opłakuje także park, a raczej to co z niego zostało – wyjaśnia adeptka rzeźbiarskiej sztuki.
Zdecydowanie najbardziej wyróżniającą się rzeźbą było dzieło uczennicy 4 klasy, Radosławy Daleki. Artystka odbiegła nieco od narzuconej tematyki i stworzyła imponującą figurę człowieka, który siedzi na pniu. Akcentem nawiązującym do pozostałych prac jest ptaszek siedzący na ramieniu wyrzeźbionego jegomościa.
-Moja postać jest zaskoczona tym, co się wydarzyło i szuka wsparcia, pragnie odpocząć. Podobnie jak ptak, który przycupnął na jej ramieniu, nie ma nawet gdzie usiąść i to oddaje sytuację, w jakiej znalazły się parkowe zwierzęta tuż po przejściu nawałnicy – wyjawia autorka najciekawszej rzeźby. Legnicka przygoda jest jej czwartym warsztatem plenerowym. - W rzeźbieniu najbardziej lubię wysiłek, który trzeba włożyć, aby osiągnąć widoczne efekty. Lubię też chwilę ukończenia pracy, ale dużo bardziej przemawia do mnie sam proces twórczy – tłumaczy Radosława Daleki.
Opiekun zakopiańskiej grupy, Janusz Jędrzejowski, zdradza, że na wyprawę do naszego miasta przyjechali najzdolniejsi uczniowie Szkoły Plastycznej im. Antoniego Kenara. Pytamy więc, co decyduje o klasie rzeźbiarza.
-Przede wszystkim wyobraźnia. Rzeźbiarz musi wykazać się pomysłem, wiedzieć co chce zrobić. My zaledwie doradzamy jak tego dokonać, pomagamy w kwestiach typowo warsztatowych. Drewno to dość trudny materiał i młodzi ludzie często potrzebują pomocy np. przy doborze dłut – wyjaśnia nauczyciel. - Można powiedzieć, że swoimi rzeźbami chcemy poniekąd oddać cześć także mieszkańcom Legnicy, którzy potrafili się zorganizować i mimo różnych przeszkód przystąpili do pracy, która miała służyć odbudowie Parku. Przez cały okres naszego pobytu w mieście doświadczaliśmy zresztą gościnności i uprzejmości legniczan – dodaje Janusz jędrzejowski.
