Wyłonionym w drodze przetargu wykonawcą inwestycji było konsorcjum firm: BUDROMOS Tadeusz Bieńkowski oraz Przedsiębiorstwo Kamieniarskie WOLSKI Kazimierz Wolski. Firma BUDROMOS wcześniej uczestniczyła w przebudowie ulicy Najświętszej Marii Panny w Legnicy, zaś WOLSKI - modernizowała Rynek Starego Miasta w Krakowie i wykonywała kamieniarkę na stacjach metra w Warszawie.
4 czerwca 2008 roku Prezydent Miasta podpisał z tym konsorcjum umowę wykonawczą, określającą termin zakończenia budowy na 10 sierpnia 2010 roku. Ogólny koszt inwestycji, obejmujący prace budowlano-montażowe, dokumentację projektową, nadzór inwestorski, autorski, archeologiczny oraz badania archeologiczno-architektoniczne szacowany jest na ok. 16,5 mln złotych.
Ten etap rewitalizacji legnickiej Starówki rozpoczął się od Placu Powstańców Wielkopolskich, części wschodniej tego skweru, której głównym akcentem stała się kolorowo podświetlana fontanna. Później prace kontynuowano na Placu Katedralnym, by zakończyć je modernizacją płyty Rynku.
Cały proces przygotowawczy inwestycji trwał wiele miesięcy, była ona konsultowana z mieszkańcami, ekspertami, historykami i konserwatorami. Ściśle wypełnia rygory narzucone przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Staromiejskiego Centrum i zalecenia konserwatorskie. „Drugie oko Dolnego Śląska” – jak historycznie nazywano Legnicę - odzyskało kształt płyty Rynku zgodny z historycznymi i funkcjonalnymi przesłankami.
Wyciągnięto wnioski z doświadczeń przy przebudowie ulicy Najświętszej Marii Panny i z sugestii mieszkańców, by w możliwie szerokim zakresie stosować gładką kostkę brukową, ułatwiającą chodzenie. Płyty oraz kostki granitowe na ciągach pieszych są więc gładkie (chociaż dwukrotnie droższe od zwykłych) i pokryto nimi aż czwartą część całej wybrukowanej płyty Rynku.
O skali i rozmiarach inwestycji niech świadczą następujące dane. Do wybrukowania około 17,5 tysiąca m2 nawierzchni zużyto ponad 7 tysięcy ton granitu. Na Rynku stanęły 23 stylizowane ławki, 23 klony kuliste posadzone w gazonach z blachy chromoniklowej, 38 koszy na śmieci, zainstalowano 58 latarni i 34 projektory iluminacyjne. W północnej pierzei powstał podjazd dla osób niepełnosprawnych poruszających się na wózkach. Ogromną część robót stanowiły prace podziemne. Budowlańcy położyli tam ponad 2 kilometry sieci kanalizacji deszczowej o 75 wpustach i zbudowali 54 studnie rewizyjne. Długość kabli oświetleniowych to 3,2 kilometra, a kanalizacja związana z siecią teleinformatyczną ma około 4 kilometrów długości.
Na płycie Rynku znalazło się szereg elementów małej architektury, które od pierwszej chwili wzbogaciły i uatrakcyjniły turystycznie legnicką Starówkę. Są to:
wmurowana w nawierzchnię, a wykonana z brązu płyta z fragmentem torowiska, upamiętniająca legnickie tramwaje;
demontowane maszty flagowe o wysokości 8 metrów;
granitowy „Ring” – symbol legnickich Festiwali Srebra, wsparty na czarnym kamiennym cokole;
stylizowany, podświetlany słup ogłoszeniowy;
półtonowa kula z lanego brązu, na której wznosi się przestrzenna panorama Legnicy z XVIII wieku;
„studnia zakochanych”, czyli odkryta podczas prac budowlanych XVII - wieczna cembrowana łupkiem bazaltowym studnia, przykryta nowoczesną w formie koroną z czerwonego granitu, u której stóp umieszczono w bruku brązowy odlew legnickiego florena.
