Michał Huzarski, szef komisji zdrowia Sejmiku Dolnośląskiego dopiero siódmy. Takiej marginalizacji legnickie SLD jeszcze nie przeżywało. Liderem listy jest Ryszard Zbrzyzny z Lubina. Miejsca od 2-6 zajmują działacze z Jeleniej Góry (5 kandydatur). Dopiero po nich znalazło się miejsce dla legniczanina.
Jeszcze przed zatwierdzeniem list przez Warszawę dolnośląska organizacja partii przyjęła następującą czołówkę: 1. Ryszard Zbrzyzny, 2. Elżbieta Zakrzewska, 3. Michał Huzarski. Miejsce Zakrzewskiej zapewniała umowa koalicyjna z Unią Pracy. Taka konfiguracja spowodowała wycofanie się z wyborów Grażyny Malczuk, byłej szefowej jeleniogórskiej SLD, która nie chciała miejsca poniżej drugiej pozycji.
Do ostatniej chwili nie wiadomo było, czy wdowa po Jerzym Szmajdzińskim wystartuje z listy warszawskiej czy legnicko-jeleniogórskiej. Warszawa zdecydowała, że znajdzie się na liście dolnośląskiej. Jednak prawdziwym zaskoczeniem są miejsca od 4. do 6. Czwarty na liście Jerzy Kusiak to postać wprawdzie znana, ale, mimo dobrego wyniku, przegrał reelekcję na prezydenturę Jeleniej Góry. Adrianna Świętochowska, studentka i radna powiatowa z Jeleniej Góry czy Zbigniew Zdanowicz ze Zgorzelca to już osoby kompletne nieznane w regionie. I dopiero po nich znalazł się pierwszy kandydat z legnickiego SLD z minimalnymi szansami na wygranie. Czy się wycofa, skoro do tej pory wierzył w swoje trzecie miejsce?
- Nie opuszczę SLD i będę walczył o dobro partii – zapewnia dyplomatycznie wyraźnie rozczarowany radny dolnośląski.
Miejscami legniczan są rozczarowani także inni działacze partii.
- Mieliśmy nadzieję, że legnicki kandydat będzie wyżej liczyliśmy, że Michał będzie w pierwszej trójce, czwórce kandydatów – przyznaje radny Sławomir Skowroński, były szef legnickiej organizacji. - Zmiany musiały się dokonać w Warszawie.
Legnicka organizacja nawet na otarcie łez nie dostała lepszych miejsc w dolnej części listy. Po Michale Huzarskim kolejne miejsca zajęli: 14. Sylwia Chmielewska, 15. Henryk Baczmański (powiat legnicki) i 21. Adam Demecki.
W poprzednich kampaniach układ nazwisk na liście SLD był klarowny. Kandydaci z legnickiego przeplatali się z jeleniogórskimi. Jeśli pierwsze miejsce miał Jerzy Szmajdziński (Jelenia Góra) to drugi był Zbrzyzny, a trzeci znowu kandydat z jeleniogórskiego.
Co się stało, że tym razem jest inaczej? W SLD od dawna mówi się, że Michał Huzarski, wschodząca gwiazda lewicy ma coraz groźniejszych wrogów. Jego bardzo dobry wynik w ostatnich wyborach do Sejmiku (zdobył 11,7 tys. głosów) mógł być solą w oku dla innych. Dla porównania Ryszard Zbrzyzny w 2007 roku w wyborach do Sejmu, a więc w dwa razy większym okręgu wyborczym zdobył zaledwie 11049 głosów.
- Układając listę nie patrzono na to, kto gdzie mieszka - zapewnia poseł Ryszard Zbrzyzny. - Przede wszystkim brano pod uwagę szansę zdobycia głosów przez kandydata poza własnym miejscem zamieszkania, płeć i wiek. Bo stawiamy na kobiety i ludzi młodych.
Od dawna też wiadomo o konflikcie z drugą, ważną postacią lewicy w regionie – z prezydentem Legnicy Tadeuszem Krzakowskim. Konflikt zaczął się od słynnego już baneru ówczesnego radnego miejskiego, który popędzał miejską inwestycję drogową. Do tego doszedł jeszcze raport Huzarskiego i Gizickiej-Krasińskiej o nieubezpieczonych budynkach komunalnych przygotowany na tydzień przed huraganem, który zniszczył kilkaset legnickich dachów.
