Został założony w 1822 roku. Przez kolejne dziesięciolecia był rozbudowywany. Rozrastał się w stronę nasypu kolejowego oraz na wschód od cmentarza. Wschodni cmentarz nosił miano leśnego, ponieważ został obsadzony licznymi drzewami (przeważnie sosnami). Powstał tam również cmentarz wojenny, który znajdował się wokół trzech sadzawek. Na południe od cmentarza leśnego i na zachód od wojennego, wytyczono pola grzebalne. Stąd prowadziła prosta aleja na północ w kierunku cmentarza leśnego i znajdującego się tam stawu. Nad jego brzegami rosły wierzby płaczące, a na północnym jego brzegu stała murowana, otwarta i kryta dachówką altanka.
Obecnie cmentarz zajmuje powierzchnię około 45 hektarów. Wchodzi się tu przez siedem ozdobnych bram. Przy najstarszych murach nekropoli zachowało się 11 nagrobków przyściennych i architektonicznych, wzniesionych z piaskowca i granitu. Istnieje tu również 10 mauzoleów – grobowców wpływowych przedwojennych rodów legnickich.
Na cmentarzu rosną liczne gatunki drzew: dęby, kasztanowce, akacje, lipy, klony, jarzębiny, jarzębowce, sosny, świerki, jodły, tuje, wierzby, platany. 23 lipca 2009 roku nad Legnicą przeszedł potężny huragan, który spowodował duże zniszczenia także na cmentarzu, zwłaszcza w drzewostanie. Zniszczonych i uszkodzonych zostało kilkaset starych drzew.
