Pełny zakres wykonania prac renowacyjnych zaplanowany jest do września 2013 roku. Ich calkowita wartość wynosi 1.025.057,16 zł. Przedsięwzięcie uzyskało dofinansowanie od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w wysokości 350 tys. zł. Kolejne 330 tysięcy to dofinansowanie z Samorządu Województwa. Pozostałe środki pochodzą z budżetu miasta.
Do jesieni 2011 roku gotowy był już dach wieży pokryty ceramiczną dachówką „mnich-mniszka”. Mury zostały osuszone, odsolone i oczyszczone. Wymieniono rynny i rury spustowe, a także stolarkę okienną i drzwiową. Naprawione zostały ściany, odremontowane schody, posadzka i inne elementy galeryjki, odnowiono elementy kamieniarki z piaskowca. W roku 2012 kontynuowane były dalsze etapy remontu, dotyczące m. in. elewacji niższych partii murów wieży i robót elektrycznych, ale przede wszystkim - renowacji słynnej Zielonej Komnaty z jej wspaniałymi malowidłami ściennymi. Prace renowacyjne przy murach i elewacjach zakończyły się w listopadzie br. Renowację Zielonej Komnaty konserwatorzy zakończą w przyszłym roku. Obecnie prace są bardzo zaawansowane.
Niedawno minęła pierwsza rocznica zamknięcia w wieńczącej wieżę kuli, wykonanej z miedzi, dokumentów i przedmiotów związanych ze współczesną Legnicą, które dla przyszłych pokoleń staną się artefaktami. Wśród nich znalazły się: posłanie prezydenta Legnicy, projekt budowlany renowacji, monety obiegowe, dwuzłotówka z 2006 roku z wizerunkiem Zamku Piastowskiego, złoty floren legnicki z 2008 roku i okolicznościowy medal wybity na stulecie Ratusza.
Wieża Świętej Jadwigi na legnickim zamku należy do najstarszych zabytków naszego miasta i całego Śląska. Jej budowę rozpoczęto jeszcze w czasach księcia Henryka Brodatego, męża patronki wieży, ostatecznie ukończono zaś w początkach XV wieku, za rządów Ludwika II. Wówczas zapewne odnowiono komnatę stanowiącą najwyższą kondygnację starej wieży, a którą już wtedy tradycja określała jako „stare mieszkanie św. Jadwigi". Dalszych zmian w wystroju komnaty dokonał prawnuk Ludwika II, książę Fryderyk.
Nawiązując do charakterystycznych dla okresu przejściowego od gotyku do renesansu tzw. „zielonych komnat" kazał książę pokryć całą salę iluzjonistycznym malowidłem przedstawiającym splątane, bujne gałęzie, liście akantu i duże, nieco przestylizowane, pierwotnie różowe kwiaty. Malowidło zajmowało całą komnatę, łącznie ze sklepieniem oraz rozglifieniami okien, by stwarzać wrażenie wnętrza altanki czy też Ogrodu Zamkniętego (hortus conclusus) o bogatej rajskiej symbolice.
Rajski ogród stanowi oprawę dla drugiego głównego wątku polichromii: pocztu Dobrych Bohaterów, najsławniejszych i najdzielniejszych rycerzy wszystkich czasów, którzy stanowili wówczas niezachwiany wzór szlachetności, sprawiedliwości, honoru i męstwa.
Wieża Świętej Jadwigi to średniowieczny obiekt zabytkowy, znajdujący się pod ochroną konserwatorską. Zlokalizowana jest w południowo–zachodnim narożniku Zamku Piastowskiego w Legnicy. Jej dolna część ma kształt walca zwieńczonego galeryjką z blankowaniem wywiniętym przed lico w swej górnej części. Wieńczy ją ośmiokątny hełm o konstrukcji drewnianej, zakończony szpicem i gałką z blachy miedzianej.
Wieża jest wykonana z cegły licowej (w dolnej jej części występuje XIX-wieczne płaszczowanie). Wsporniki galeryjki, nakrywy, blankowanie i częściowo obramienie otworów, a także gzymsy wykonano z piaskowca. Hełm kryty jest dachówką typu „mnich-mniszka”. Z pierwotnej wieży zachowały się jedynie mury, sklepienie „Zielonej Komnaty” z cennymi polichromiami (pochodzącymi z ok. 1500 roku) oraz w znacznej części kamieniarka. Pozostałe elementy pochodzą z odbudowy przeprowadzonej w latach 60 i 70 ubiegłego wieku (wg projektu arch. Jerzego Rozpędowskiego). Wieża Świętej Jadwigi, jako część Zamku Piastowskiego, została wpisana do rejestru zabytków już w 1949 roku.
(W historycznej części tekstu wykorzystano fragmenty artykułu Stanisława Jujeczki pt. „Zapomniana komnata” zamieszczonego w WERSJI, w styczniu 2001 roku. Autorem zamieszczonych zdjęć jest wykonawca renowacji wieży, pan Wit Podczerwiński.)
