kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
Ułożyły na nich bochenki chleba i śledzie. Szybko ustawiła się kolejka legniczan. Musieli poczekać, aż skończy się procesja, po której dary zostały poświęcone.
- Nie mam pracy – powiedziała nam legniczanka w średnim wieku. – Dla mnie darmowy chleb i ryba to spore wsparcie. Niestety, takie mamy czasy.
Kobiety Europy kupiły 200 bochenków chleba. Beczkę solonych śledzi, o wadze 94 kg ufundował Ryszard Kępa, wiceprzewodniczący Rady Miejskiej i ceniony lekarz. Monety jednogroszowe panie zebrały własnym sumptem. – Niestety, nie mogłyśmy wybić okolicznościowych monet, bo wycofał się sponsor, rozdajemy więc te obiegowe – mówi Elżbieta Chucholska, prezeska stowarzyszenia. – Przed wiekami w ten dzień pielgrzymi dostawali srebrnego grosza wybijanego we Wrocławiu. Miał większą wartość.
Po dary ustawiało się sporo osób zarówno z potrzeby, jak i dla podtrzymania tradycji. Impreza organizowana przez Kobiety Europy ma bowiem także i ten walor. Jerzy Machałek co roku przychodzi pod arkady w Wielki Piątek. – Bardzo dobrze, że są tacy ludzie, którzy pielęgnują tradycję – mówi legniczanin. – Ja bardzo chętnie biorę udział w takich wydarzeniach.
Ten wielkopostny obyczaj jałmużniczy zrodził się w legnickich klasztorach Benedyktynek i Kartuzów. Od czasów średniowiecza obie wspólnoty wraz z fundacją księżnej Jadwigi w Wielki Piątek rozdawały wszystkim potrzebującym chleb o wadze ok. 1 kg, po jednym śledziu oraz nowy grosz, wybity w mennicy wrocławskiej.
Śledzie, podobnie jak za dawnych czasów, są pokarmem postnym, o symbolicznym znaczeniu, które utrwalone zostało w historii miasta - w nazwie renesansowych kamieniczek przy Rynku, zwanych „Śledziówkami”.
