Autorką scenariusza i reżyserką spektaklu jest Halina Nowak. Scenariusz opracowała na motywach książki Jana Smalewskiego "Opowiedział mi Maks". Publikacja ta powstała z kolei na kanwie wspomnień jej bohatera - Antoniego Rymszy, kompana słynnego majora Zygmunta Szendzielarza "Łupaszki", legendarnego przywódcy V Brygady Wileńskiej Armii Krajowej.
Akcja spektaklu rozgrywa się we wczesnym okresie powojennym (1948-49) w Legnicy, gdzie rządy sprawują dowódcy Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej. Stąd wywodzi się tytuł inscenizacji: "Legnica w okowach wyzwolicieli". Wątek więzienny (przesłuchania, tortury) przeplatany jest wątkiem miłości radzieckiego oficera - Saszy do polskiej tancerki - Marii. Sasza, przyłapany w czasie potajemnego ślubu kościelnego z Polką, zostaje wtrącony do celi zajmowanej przez Rymszę. Obaj zostają skazani na wieloletni pobyt w łagrach ZSRR.
Po ogłoszeniu amnestii w roku 1956 Antoni Rymsza wraca do kraju i stęsknionej rodziny - żony Aldony i dziecka. W przedstawieniu udział wzięli uczniowie V LO (m.in. Dawid Mazurek jako Sasza, Marta Pratkowiecka jako Maria, Weronika Miska jako Aldona, żona Rymszy, ich córeczkę gra Ania Nowak z SP-7). W rolach głównych wystąpili studenci: Antoniego Rymszy - Maciej Dąbrowski, a oficera śledczego - Marcin Pawelczyk.
Na uwagę zasługują również kreacje: Piotra Chrobaka jako księdza (udziela ślubu młodej parze i ratuje Rymszę przed samobójstwem), Piotra Pleśniaka – jako sprzedajnego gospodarza bankietu, wysługującego się Rosjanom, Adriana Kędziory jako demonicznego kapitana Silina, Małgorzaty Wilas w dramatycznej roli matki nastoletniego więźnia i Moniki Jurkiewicz w charakterystycznej roli babci.
W inscenizacji wykorzystano fragment III części "Dziadów" (wizja księdza Piotra) i litanie internowanych z 1982 r. (autor nieznany). Poszczególne sceny przeplatane były muzyką z okresu socrealizmu i sakralną.
(Tekst za Haliną Nowak – V LO)
