Adresatem decyzji jest spółka Media Markt Polska Sp. z o.o. Olsztyn Spółka komandytowa (dalej zwana „Spółką”), która w Olsztynie prowadzi market należący do sieci sklepów Media Markt. Decyzja ta jest nieprawomocna. Spółka nie zgadzając się z postawionymi w decyzji zarzutami zaskarżyła ją już do Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów i w tej chwili oczekuje na rozprawę sądową w tej sprawie.
Wbrew zarzutom postawionym przez Prezesa UOKiK Spółka nigdy nie naruszała interesów konsumentów w sposób podany w decyzji. Wprost przeciwnie, zarówno Spółka, jak i inne sklepy sieci Media Markt działające w Polsce, zawsze respektowały prawa konsumentów, w tym także ich uprawnienia do reklamowania zakupionych towarów. Mało tego, w większości przypadków sklepy te wychodzą ponad swoje obowiązki wynikające z przepisów i uwzględniają także te reklamacje, które obiektywnie powinny być odrzucone.
Nie jest też prawdą, co zarzuca zaskarżona decyzja, że Spółka odmawiała przyjmowania reklamacji lub narzucała konsumentom sposoby, w jaki mają udowodnić, że niezgodność towarów z umową sprzedaży istniała już w chwili ich wydania (czyli praktyce w chwili zakupu) w sytuacjach, w których niezgodność ta była wykryta po upływie 6 miesięcy od tej chwili. Wprost przeciwnie, wszelkie reklamacje konsumentów są zawsze przez nią przyjmowane do załatwienia, a nadto Spółka pozostawia konsumentom pełną swobodę co do sposobu wykazania podnoszonych przez nich faktów.
Spółka ma nadzieję, iż w toku postępowania sądowego zarzuty postawione jej przez Prezesa UOKiK zostaną zweryfikowane na jej korzyść, zwłaszcza że lista zastrzeżeń w stosunku do decyzji podniesionych w odwołaniu Spółki jest długa. Zastrzeżenia te to m.in.:
1. nierzetelne przeprowadzenie postępowania dowodowego, co wyrażało się we wspomnianym zaniechaniu ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy,
2. sprzeczność ustaleń dokonanych przez Prezesa UOKiK z tym, co zebrano w ramach skąpego materiału dowodowego sprawy,
3. brak właściwego uzasadnienia decyzji, co uniemożliwia weryfikację szeregu twierdzeń podniesionych przez Prezesa UOKiK,
4. naruszenie szeregu przepisów prawa materialnego, w tym zwłaszcza pominięcie przez Prezesa UOKiK faktu, że w ustawie o sprzedaży konsumenckiej istnieje wyraźny przepis, który nakłada na kupujących obowiązek udowodnienia istnienia niezgodności towarów z umową sprzedaży w chwili ich wydania, o ile niezgodność ta została wykryta po upływie 6 miesięcy od tej chwili. Prezes UOKiK zignorował w zaskarżonej decyzji istnienie tego przepisu, a zamiast tego oczekuje, iż Spółka przejmie na siebie ciężar dowodu istnienia niezgodności (obciążający konsumentów) przez cały okres trwania odpowiedzialności wynikającej ze wspomnianej ustawy (tj. przez 2 lata od chwili sprzedaży),
5. naruszenie szeregu wymogów formalnych decyzji, w tym m.in. nie podpisanie istotnej jej części zawierającej dane liczbowe.
