Jeremias Joseph Knechtel (1679–1750) urodził się w Czechach, w wiosce Šelty koło Českiej Kamenicy, ale na miejsce do życia i pracy wybrał Legnicę. Osiadł w niej wraz z rodziną ok. 1704 r. po kilkuletnim już pobycie na Śląsku i realizacji pierwszych zamówień malarskich dla świdnickich jezuitów. W Legnicy miał swoja pracownię z uczniami i dom w pobliżu Bramy Głogowskiej, odgrywał też wiodącą rolę w miejscowym cechu malarzy.
Jego dzieła powstawały przeważnie na zamówienia takich fundatorów, jak żagańscy augustianie, legniccy, świdniccy i żagańscy jezuici, cystersi z Krzeszowa, czy benedyktynki z Legnicy i Lubomierza, a także na zlecenie bogatej szlachty katolickiej. Znanych jest dziś ok.160 dzieł malarskich J. J. Knechtla rozsianych po całym niemal Dolnym Śląsku. W Legnicy niestety zachował się tylko jeden obraz jego autorstwa.
Swój sukces Knechtel zawdzięczał przede wszystkim wysokim umiejętnościom artystycznym. Malarz trafił bowiem na Śląsk jako w pełni ukształtowany artysta. Malował głównie obrazy olejne na płótnie, tworząc wielkoformatowe kompozycje, choć nie obce mu było także malarstwo freskowe. Legnicki mistrz często realizował cykle wizerunków świętych lub zespoły płócien ołtarzowych, mające stanowić element jednolitego barokowego wystroju świątyń. Bez wątpienia może być uznany za najwybitniejszego malarza czynnego na terenie Legnicy w dobie baroku i jednego z najważniejszych artystów działających na Śląsku w 1. połowie XVIII wieku. Był jednym z tych, którzy starali się wypełnić lukę artystyczną powstałą na Śląsku po śmierci w 1706 r. Michaela Willmanna.
Nasza wiedza na temat J. J. Knechtla jeszcze do niedawna była bardzo powierzchowna i pełna przeinaczeń. Obecna wystawa oraz towarzyszący jej katalog są pierwszymi, tak poważnymi krokami na drodze wydobycia z zapomnienia osoby i twórczości legnickiego malarza oraz przyznania mu należnego miejsca w sztuce Śląska.
